choraki zimowe

niewiele się ostatnio dzieje, bo dzieciaki długo nie mogły całkowicie wydobrzeć. nadal zresztą został im mały kaszel, resztki niby, ale jutro idziemy do pani doktor upewnić się, że możemy wreszcie zrealizować jakiś plan weekendowy i pojechać pod poznań, do Moniki, Wojtka, Zuzki i Gutka. dobrze by było, bo dość już mamy siedzenia w domu, za to dużo mamy pomysłów i ochoty na wyjazdy, bliższe i dalsze.
choraki siedziały najpierw w domu z tatą, nie nudząc się wcale - występy w odpowiednio chorakowych strojach






































fotografowanie taty














i inne figle - tydzień minął błyskawicznie. kolejne dwa dni obsłużyłam ja















(wysypianie się zamiast wstawania w kompletnej ciemności przed świtem nie jest najgorsza wizją poranka ;)
a choraki szalały robily miny i wyszczerzały szczerby

























































później dzieciaki poszły do przedszkola, żeby przed weekendem znow na jeden dzień zaalarmować nas kaszleniem, ale mam nadzieję, że to już ostatni raz.
na parę dni przyjechał Mikołaj, który najpierw wywołał u Jaśka lekką panikę, ale potem już hasał z malcami radośnie






































Miko się zmęczył, a oni - nie, co chyba znaczy, że jednak zdrowieją